Ντεμπούτο για τους βολιώτες μαυρομέταλους με μέλη από Dodsferd και Sorgelig. Μία τριάδα που σκορπάει τρόμο
με ποικιλία στις ταχύτητες αλλά με έναν μόνιμο αέρα μπουντρουμίλας να
αιωρείται. Η μπάντα δεν ασχολείται με πειραματισμούς που δήθεν υπάρχουν σε
μόδες που εμφανίζονται κατά καιρούς στο black αλλά καταθέτει τη δική της οπτική
πάνω στο ιδίωμα και αυτή δεν είναι άλλη από τον τραχύ και σάπιο ήχο. Το θετικό
είναι ότι αυτό το πετυχαίνουν χωρίς να υποβαθμίζουν την παραγωγή. Τα φωνητικά
θυμίζουν Darkthrone (ιδιαίτερα,
στο δεύτερο κομμάτι είναι σαν ακούς command όπως στο ομώνυμο τραγούδι του Plaguewielder)
και η μουσική είναι επηρεασμένη από πολλές νορβηγικές μπάντες όπως οι παλιοί Immortal. Το album αποτελείται
από τρία κομμάτια που βαράνε στο ψαχνό, ένα ambient που συμμετέχει ο Marc Hoyland (αν αρχίσουμε να γράφουμε
σε πόσες μπάντες είναι και ήταν θα γράφουμε μέχρι να παγώσει η κόλαση) και ένα
τελευταίο soundtrack αμέτρητων χρόνων εγκλεισμού. Πολύ δυνατή αρχή που ανοίγει
την όρεξη για τη συνέχεια.
Odio Negro