Αν και πολλοί θα περίμεναν να βρίσκεται εδώ το κλασικό και μεγαλειώδες ντεμπούτο του Malefic «Nocturnal Poisoning», η αγαπημένη μου δουλειά από το project Xasthur είναι αυτή η δισκάρα που κυκλοφόρησε το 2006 από την τεράστια
Hydrahead. Όσο και να προκαλεί εντύπωση, λίγο τα πλατιά, ανοικτά riff, λίγο ότι είναι
απίστευτη δουλειά λίγο τα κολλητηλήκια του Malefic με τους Sunn O
και να που βγήκε από την Hydrahead. Στο περιεχόμενο τώρα, σε αυτό το album, το μοναδικό
στυλ του Malefic
γίνεται πιο ξεκάθαρο. Ο ambient black
ήχος και στα 71 λεπτά αφήνει τον ακροατή να βουλιάξει βαθιά σε ένα σκοτεινό
κόσμο σουρεαλιστικών ονείρων. Η κιθάρα πρωτοστατεί σε αυτό το ανεξερεύνητο
ταξίδι στην άβυσσο και από κοντά το μπάσο να δένει τις μελωδίες. Τα φωνητικά
του Malefic βρίσκονται στην καλύτερη κατάσταση τους και ακούγονται σαν την
τελευταία ανάσα της ανθρωπότητας. Το μόνο αρνητικό που μπορεί να ενοχλήσει
κάποιους είναι ότι λείπουν τα φυσικά ντραμς και χρησιμοποιείται drum machine. Γενικά, είναι ένα
πικρό και δύστροπο album
που πολλοί θα το κλείσουν στο δεύτερο κομμάτι (το πρώτο είναι intro οπότε θα τη παλέψουν), ποτε όμως
ήταν η μουσική του Xasthur
κατάλληλη για βόλτα στο πάρκο; Δεν είναι η Disneyland εδώ. Μόλις τελειώσει το Subliminal Genocide, τρία
ερωτήματα προκύπτουν. Α. πως θα επανέλθω στη πραγματικότητα μετά από αυτή την
κατάβαση στις άγονες περιοχές της ψυχής; Β. πως έγραψε τέτοια μουσική ο Malefic ενώ ζει στην
ηλιόλουστη California;
Γ. τι δισκάρα είναι αυτή!
Odio Negro