Tρία χρόνια πριν οι εν λόγω κύριοι κυκλοφόρησαν το ομώνυμο tape τους με μόλις τρία κομμάτια, τα οποία ωστόσο έκαναν αίσθηση και άφησαν τις καλύτερες των εντυπώσεων. Είχα την τύχη να τους δω και σε ένα μοναδικό live στο Chainsaw Fest και κυριολεκτικά ήταν εξαιρετικοί. Εκεί άκουσα και κάποιο από το καινούργιο υλικό τους το οποίο προσωπικά μου άρεσε περισσότερο από το ντεμπούτο τους και το περίμενα με περιέργεια και ανυπομονησία. Και ήρθε η ώρα λοιπόν για το full length τους με τον πιο εύστοχο και επίκαιρο τίτλο που θα μπορούσε να έχει.Τεχνικά οι Concrete Bastards παίζουν ένα μείγμα d beat με rock n roll. Ο ήχος τους είναι τραχύς και επιθετικός, αλλά έχουν και μια μελωδικότητα, που σε καμιά περίπτωση ωστόσο δεν τους κάνει να ακούγονται παρωχημένοι και neocrust. Θεωρώ ότι ο ήχος τους είναι ιδιαίτερο φρέσκος, χορευτικός και γενικότερα σου αφήνει μια positive γεύση, δεν είναι δηλαδή ένα υλικό ας πούμε "σκοτεινό", ούτε το παίζουν "mean punx". Οι ρυθμικές κιθάρες είναι εξαιρετικές και έχουν τον βασικό ρόλο με τις lead και τα solos να συμπληρώνουν και όχι να θάβουν, το μπάσο είναι πραγματικά τεράστιο ηχητικά πράγμα που μου άρεσε, drumming απλό, άμεσο και παθιασμένο χωρίς κουραστικά breaks και fillers και η φωνή είναι όλα τα λεφτά. Θα σταθώ στο τελευταίο, καθώς τον έχουμε ακούσει τον νεαρό γίγαντα σε τελείως διαφορετικά πράγματα και ξέρουμε τι μπορεί να κάνει (πχ Freefall). Στους Concrete μας έδειξε πως μπορεί να τραγουδήσει. Και νομίζω δεν μπορούν να το κάνουν σωστά, πολλοί άνθρωποι του ακραίου punk. Ναι θα ακούσεις τραχιά brutal φωνητικά, ναι θα ακούσεις γκαρίδια και γκάζια και sing along, αλλά θα ακούσεις και φωνή. Προσωπικά το λάτρεψα αυτό γιατί απογείωσε ηχητικά το αποτέλεσμα και συμπλήρωσε το πιο μελωδικό κομμάτι της κυκλοφορίας. Οι στίχοι ασχολούνται με κοινωνικά και προσωπικά θέματα και είναι καλά δουλεμένοι. Το εξώφυλλο φαίνεται ότι είναι σχέδιο, ότι είναι ανθρώπινο δηλαδή και το εκτίμησα ιδιαίτερα. Τέλος η παραγωγή είναι αψεγάδιαστη και ιδανική. Θα μπορούσα να γράφω σελίδες για αυτήν. Θα περιοριστώ μόνο στο ότι μίξη παραγωγή έκανε ο τεράστιος Fredrik Nordström στα Fredman (At The Gates, Arch Enemy, Dark Tranquility, Soilwork, Darkest Hour, In Flames, Skeletonwitch, Wolfpack και η λίστα είναι ατελείωτη).Ένα album για κάθε λάτρη της καλής μουσικής χωρίς περιορισμό, γιατί πολύ απλά έγινε με κόπο, αγάπη και σίγουρα πολλές θυσίες (τα credits περιλαμβάνουν και άλλα πολύ "δυνατά" χαρτιά). Περιμένουμε βινύλιο εννοείται! Μέχρι τότε το ακούμε στο:
https://concretebastards.bandcamp.com/album/closer-to-the-end
Ν/Λ