Οι Dissected δεν είναι καμιά super γνωστή underground ντόπια μπάντα. Είναι όμως μια παρέα, πολλών χρόνων που με ειλικρίνεια και καυστικότητα μας περιγράφει λίγο τη γοητεία της ακραίας μουσικής σε μια άλλη εποχή, όταν η πρόσβαση στην τεχνολογία, στην ποιότητα και στην ενημέρωση ήταν για λίγους, τους οικονομικά άνετους. Τότε που η ακραία underground μουσική ήταν ταμπού ακόμα και για το ευρύτερο ακραίο underground και που αντιμετωπίζονταν με ειρωνεία και χλευασμό.Cult-όμετρο και ουσιαστικό πάθος στο κόκκινο, στην πρώτη τους συνέντευξη ever!
Ν/Λ
Γεια σας Dissected... Παρακαλώ συστηθείτε μας!
Γεια χαρά, είμαι ο Αντώνης, ή αλλιώς (K.A.Memas), όπως αναγράφεται συνήθως στα ένθετα μας, και μιλώ εκ μέρους και των άλλων μελών ,μιας και είναι αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή.
Πείτε μας επιγραμματικά την ιστορία σας.
Εδώ γράφουμε κείμενο χαχαχα, anyway, προσωπικά ερχόμουν από τον χώρο με τις χαβαλετζίδικες κασέτες, ξέρεις κράξιμο σ' όλους και στα άπαντα, που σήμερα κάποιοι θα μας βάζαν διάφορες ταμπέλες, για να μας στολίσουν πέρα από τον χαβαλέ μας. Ήμασταν φίλοι με τον Χρήστο (Ch.Τsavegias) και τζαμάραμε συχνά σπίτι μου, λόγω που ήμουν ο μόνος με ηλεκτρική κιθάρα, ενώ εκείνος κλασική. Εγώ έμενα και μένω Περιστέρι, ενώ εκείνος Σούρμενα, οπότε κάποιες φορές όταν δεν τζαμάραμε, βρισκόμασταν Εξάρχεια, για να μοιραστούμε την διαδρομή. Λιώναμε σε ένα γνωστό καφέ, που υπάρχει ακόμα παίζοντας τάβλι, και κάποια φάση του λέω, ρε μαλάκα παίζουμε τόσο καιρό μαζί, γιατί δεν κάνουμε μια μπάντα να γράψουμε 4 μικρά κομμάτια σε φάση Carcass και ο Χρήστος ψήθηκε με τη μια. Το πρόβλημα ήταν που θα βρίσκαμε ντράμερ να παίξει τις μαλακίες μας, χωρίς να αρνηθεί και να το παίζει ότι είναι ο Lombardo. Οπότε η λύση ήταν ο Μάριος (M.Idrizis), μιας και το είχε το θέμα με το ρυθμό και είχαμε παρελθόν με τις γνωστές κασέτες που ανέφερα πιο πάνω. Όλη η ιδέα ξεκίνησε τέλη του ‘98 αλλά υλοποιήθηκε Φλεβάρη του ‘99. Ο λόγος ήταν η έλλειψη μουσικών οργάνων, γι' αυτό και στα δυο πρώτα rehearsals χρησιμοποιήσαμε για drums την θήκη της κιθάρας μου, ο Χρήστος δανείστηκε μια κιθάρα από φίλο, που χρειάστηκε να βάλει ένα κομμάτι ξύλου στη ταστιέρα δεμένο με σπάγκο για να μπορεί να παίξει, αφού ήταν κυριολεκτικά σαν τόξο (σε κάποια παλιά pics μπορεί να το παρατηρήσει κάποιος), κιθάρα που στην ουσία χαρίστηκε, αφού την είχε για πέταμα, αλλά όταν έμαθε ότι κατάφερε να την κάνει να παίζει, την ζήτησε πίσω χαχαχαχα, και τέλος θέμα είχαμε και στο πως θα καταφέρναμε να μαζέψουμε τον Μάριο αφού τότε 16 χρονών εκείνος, ήταν μέσα στη καύλα του. Γουστάραμε αυτό που βγήκε από τα rehearsals, αλλά εννοείται δεν ήταν και για ακροατήριο. Η Ελληνική σκηνή παραήταν αυστηρή για τέτοιο υλικό, το έβλεπες ακόμη και σε υποτίθεται φίλους πως αντιδρούσαν. Γι' αυτό και κάποια στιγμή μπήκαμε στο τριπάκι να σουτάρουμε τον Μάριο (αφού δεν ήταν drummer) και να βρούμε κάνα παλικάρι από αυτούς που φοράγανε τις Cannibal Corpse μπλούζες, ακόμη και στον ύπνο τους. Έγινε ότι αναμενόταν, σνομπάρισμα με τη μια αφού ποιος στον πούτσο ακούει Carcass στην Ελλάδα, φυσικά μετρημένοι στα δάκτυλα. Η πλάκα ήταν όταν ο συγκεκριμένος τύπος όταν έμαθε ότι το πρώτο μας rehearsal δεν έφαγε και τόσο κράξιμο από γνωστό τότε περιοδικό, που στην ουσία μπορείς να το πεις και σαν μια παρουσίαση παρά κριτική, μετάνιωσε. Με την ίδια λογική πήγαμε να γράψουμε και το πρώτο μας demo, με έναν άλλο φίλο, που όντως το είχε το θέμα με τα drums, αλλά το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Δεν υπήρχε δέσιμο ούτε χημεία μεταξύ μας, αφού κοπανάγαμε δυο ώρες και με το ζόρι να βγει ένα κομμάτι, που με τον Μάριο θα το είχαμε με ελάχιστα takes. Οπότε λέω στον Χρήστο, ο Μάριος είναι ότι είναι, αλλά μαζί μας τα δίνει όλα και κολλάμε πάνω απ' όλα σαν παρέα, και όταν παίζει, παίζει καυλωμένος και φαίνεται που γουστάρει, και όχι από αγγαρεία. Έτσι ξανά πήγαμε στο ίδιο studio και γράψαμε το πρώτο demo μας τσάμπα. Όταν λέω τσάμπα, εννοώ ότι γνωρίζαμε ότι στο συγκεκριμένο studio, έδινες δική σου κασέτα και σου ηχογραφούσε τη πρόβα. Ο τύπος που μας ηχογραφούσε στο τέλος μας ρώτησε, τι τις κάνουμε αυτές τις κασέτες, προφανώς δεν θα ήμασταν και οι μόνοι με την φαεινή ιδέα, αλλά το τονίζω αυτό γιατί τότε τα Studios ήταν πανάκριβα για ηχογράφηση. Μόνο αν είχες κάνα κονέ επειδή ήσουν σε "γνωστή" μπάντα η σε καμία κλίκα των μεταλλοπατεράδων καβατζωνόσουν κάπως, αλλιώς αν δεν το είχες το θέμα ιδιαίτερα (όπως εμείς), θα αναγκαζόσουν να ξηλωθείς ή να παίξει το "καλύτερο" μέλος σχεδόν όλα τα όργανα για να γλιτώσεις χρόνο και χρήμα, και πίστεψε με αρκετά γνωστά demos της Ελληνικής σκηνής γράφτηκαν έτσι, ενώ στη pic ή στα infos παρουσιάζονται σαν ολοκληρωμένη μπάντα. Επιπλέον πρόβλημα με τα studioS ήταν ότι με τις κάφρικες μπάντες σε βάζαν να παίζεις με ότι χειρότερο είχαν, ενώ στη περίπτωση που δεν γινόταν, αναγκαστικά σου κάναν παρατήρηση για τον τρόπο παιξίματος, για να μην πάθουν ζημιά τα όργανα και καλά. Έχουμε απαθανατίσει τέτοια φάση όταν μετά το πρώτο κομμάτι στο demo, μας έκανε παρατήρηση για τα πιατίνια να μην τα βαράμε τόσο δυνατά. Υπάρχει αυτό το take σε κάποια split και ειδικές κυκλοφορίες μας. Μετά το πρώτο demo, ο Χρήστος μετακόμισε μόνιμα στην Αμερική, και επειδή την μπάντα την είδαμε σαν παρέα πρώτα απ' όλα, αποφασίσαμε να μην το συνεχίσουμε με άλλα μέλη, όταν βρεθούμε θα παίξουμε, πρώτα για την καύλα μας και μετά τα υπόλοιπα, και ακριβώς αυτό έγινε μετά από 10 χρόνια με το δεύτερο demo μας.
Τι επηρεάζει τη μουσική
των Dissected;
Τα ναρκωτικά χαχαχαχα. Σίγουρα και αυτά εν μέρει αλλά ο καθένας μας έχει διαφορετικά μουσικά ακούσματα. Ο Χρήστος πιο παραδοσιακός σε metal, ο Μάριος σε hip hop και εγώ σε πιο core φάσεις. Αυτό που ένωσε όλα αυτά ήταν όπως είπα η φίλια, η χημεία και η καύλα να ακούμε Carcass, S.O.D., Body Count κτλ.
Μετά
από τόσες κυκλοφορίες (πολλές δεκάδες) θεωρείς ότι εκπληρώσατε κάποιο στόχο ή
απλά συνεχίζετε ακάθεκτοι την παραγωγή μουσικής;
Προσωπικά με φτιάχνει η σκέψη που ξέρω ότι κάπου σε ένα μέρος πάνω στη γη, σε κάποια χώρα που θα ήθελα να ταξιδέψω αλλά δεν, θα υπάρχει κάποιο άτομο που έχει κάποια κυκλοφορία μας. Μπορεί να μην ταξίδεψα εγώ, αλλά ταξίδεψε η ψυχή μου. Και ναι όσο υπάρχει ενδιαφέρον από άλλες μπάντες για split, θα βγαίνουν κυκλοφορίες. Ακόμη και στα 60 μας, αν θα υπάρξει η δυνατότητα να παίξουμε μαζί παρέα, όλο και κάτι θα γραφτεί.
Θεωρείς ότι οι Dissected είναι
ακραίοι; Tι θεωρείτε εσείς ακραίο;
Εξαρτάται, βαβούρα
σίγουρα. Κοίτα μουσικά δεν θα έλεγα και τόσο, γιατί θυμάμαι από παλιά που
ξενέρωνε κόσμος με αυτά που άκουγε, όχι επειδή είχαν θέμα με τον ήχο ή το
παίξιμο, αλλά που δεν θύμιζε Carcass
μουσικά. Ακραίοι μπορεί να ήμασταν κάποτε για τα εξώφυλλα, αλλά πλέον όπως
είναι γνωστό σε όλους μας, το gore
concept δεν
σοκάρει πλέον, τουλάχιστον όχι τα άτομα που ασχολούνται με την ακραία σκηνή.
Από μια άποψη καλύτερα, γιατί είχε χάσει και το νόημα. Όταν βλέπεις ότι
κυκλοφορούν στο διαδίκτυο οι ίδιες σχεδόν εικόνες και βλέποντας μπάντες να
πέφτουν στη παγίδα στο να έχουν το ίδιο εξώφυλλο, κατάντησε παρωδία.
Με τι άλλο ασχολείστε μουσικά;
Γάμησε
τα. Προσωπικά ανακατεύομαι με διάφορα. Τρέχω την Deathforce Records
μαζί με τα παρακλάδια της. Με Χρήστο έχουμε τους Caveja, που στην ουσία είναι μόνος του και εγώ σε
ρόλο πιο πολύ guest. Με Μάριο είχαμε κάποια χρόνια τους Afasia και άλλα διάφορα projects. Ενεργός είμαι με τους Ηχητική Ναυτία, E.A.R.S., The Donkeys
Syndicate και τους Nekroten, που με τους τελευταίους με ενδιαφέρει πιο
πολύ στο να ηχογραφήσουμε τα δυο κομμάτια που έχουμε, λόγο που είναι πιο κοντά
στα γούστα μου και ίσως η πιο επαγγελματική μου ηχογράφηση και κυκλοφορία.
Υπάρχει
κάτι που θα θέλατε να κάνετε και δεν σας δόθηκε η ευκαιρία;
Φυσικά,
στο να σκοτώσω κόσμο που αξίζει κάτι τέτοιο χαχαχα. Σίγουρα μια πιο
"μαζεμένη" ηχογράφηση με Dissected.
Γιατί
επιλέγετε να μην παίζετε lives;
