Τρίτο χτύπημα των Sørgelig μέσα σε έναν χρόνο και κάτι! Μάλλον έχουν βρει καμιά σκουριασμένη μηχανή που φτύνει νεκρά έμβρυα αγνού ψυχοφθόρου black metal. Θα περίμενε κάποιος ότι, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα κυκλοφορίες θα οδηγούσαν τη μπάντα στην
παγίδα της επανάληψης αλλά αυτό δεν συμβαίνει καθώς καταφέρνει να εμπλουτίζει τον ήχο της με νέα στοιχεία και να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον. Με συνεχόμενες ακροάσεις, αρχίζουν να εμφανίζονται μικρές λεπτομέρειες που κάνουν το ep ακόμα πιο τούμπανο. Το μεγάλο ατού της μπάντας είναι ότι μπορεί να ακροβατεί με μεγάλη ευκολία ανάμεσα στο ανελέητο ξύσιμο και στην δημιουργία μίας τέρμα αγχωτικής ατμόσφαιρας. Αυτά τα δύο μαζί κάνουν ένα μουσικό εκρηκτικό μείγμα που σε αναγκάζει να χαθείς μέσα του. Οι επιρροές, όπως Gorgoroth και Sargeist, παραμένουν κ εδώ αλλά κυκλοφορία με κυκλοφορία το συγκρότημα χτίζει τη δική του νοσηρή πραγματικότητα. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί το drumming του ep που ακόμα μία φορά δίνει μία ξεχωριστή ένταση στον ήχο. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια, τσεκάρετε την κομματάρα The Bastard Son of Pestilence κ αν δεν λιώσετε όλες τις δουλειές Sørgelig, να μην ξανά δύσει ο ήλιος. Ένα soundtrack για έναν κόσμο που σαπίζει. "How brightly shines our endless grey..."
Odio Negro