Αμερικάνικο post punk κρυμμένο πίσω από 80s goth σκιές. Έντονη μουσική
που ξέρει ότι δεν ανακαλύπτει ξανά τον τροχό, έχει τον τρόπο όμως να
απελευθερώνει μαυρίλα που σε συνδυασμό με τα ‘’δεν πατάω ακριβώς στη γη’’
φωνητικά της Lena αρκούν για να πορώσουν. Οι κιθάρες είναι περισσότερες
από όσες φαντάστηκα αφού αποκαλύπτουν μικρά μυστικά κατά την διάρκεια των
επαναλαμβανόμενων ακροάσεων που σαδιστικά επιβάλλει η ποιότητα του δίσκου. Ο
καμβάς σκοτεινιάζει ακόμα περισσότερο όταν ανήλιαγα synths αγκαλιάζουν το σκελετό των συνθέσεων. Στο Dark Synthetics ξεχωρίζουν τα αιθέρια, μελαγχολικά φωνητικά
που υφαίνονται ανάμεσα σε κιθαριστικούς ιστούς αράχνης και επιβεβαιώνουν την
πρόθεση της μπάντας να αναστήσει τους θαμώνες των τοπικών νεκροταφείων. Τα λέμε
εκεί.
ΛΓ