Ρυπαρό doom από τα βρώμικα στενά της Νέας Υόρκης. Ίσως
η καταγωγή τους να εξηγεί το ιδιαίτερο groove τους και την ένταση του υλικού, αφού αυτό κατέχει τη
σπιρτάδα του δρόμου
και μια αμεσότητα που δεν επιτρέπει ιδιαίτερη χαλάρωση. Ειδικά σε κάποια σημεία
ακούγονται σαν NYHC μπάντα να διασκευάζει Crowbar ενώ και ορισμένα φωνητικά φωνάζουν Madball. Οι συνθέσεις διαθέτουν νεύρο και urban τσαμπουκά ενώ η μπάντα έχει την οξυδέρκεια να συγκρατήσει
τις χρονικές διάρκειες των κομματιών, οπότε χτυπάει κατευθείαν στο ψαχνό.
Προσθέστε και λίγο fuzz του σατανά καθώς και τα solos του απόκληρου αλλά περήφανου αλήτη και
είστε έτοιμοι να σας πατήσει νταλίκα. Η μπάντα νοιώθει και διαχειρίζεται τα
παλιά καλά doom κόλπα με ιδιαίτερη ένταση και όρεξη (αυτό)καταστροφής.
Καλό καλοκαιρινό soundtrack για να παίζει στα
μπιτσόμπαρα.
ΛΓ