Από τις πιο περίεργες
κυκλοφορίες της Rise Above(Lee Dorrian) είναι αυτό το
ουαλικό σχήμα. Χωρίς το άγχος του να ανήκει σε μια συγκεκριμένη σκηνή,
ξεδιπλώνει heavy rock/post hc αντανακλαστικά είτε
χρησιμοποιώντας αιχμηρές
κιθάρες είτε όταν απλώνεται σε post λιβάδια(κυρίως στα δύο κομμάτια στη μέση
του δίσκου). Τα φωνητικά είναι σκληρά και φωνακλάδικα αλλά αφήνουν αρκετές
φορές τις κιθάρες να οδηγήσουν την ακρόαση. Και αν κιθάρες εναλλάσσονται μεταξύ
groovy θεμάτων ή μελωδίας, διατηρούν ένα metal edge που ενισχύει την οξύτητα τους και δικαιώνουν το χώρο που κατέχουν στα
κομμάτια. Προσθέστε και μια noise rock τσιμπιά (πχ Jesus Lizard) και έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο που διαθέτει τα
γκάζια του και τις ευαισθησίες του, ίσως σε αυτό να βοηθάει ένας υποβόσκων rock αέρας που κάνει τις συνθέσεις να
αναπνέουν. Κλασσική περίπτωση δίσκου που είναι light για τους πολύ κάφρους και καφρίλα για πιο εναλλακτικά ακροατήρια. Αν βρήκατε νόημα σε κάτι από τα παραπάνω τότε το
επόμενο βήμα είναι το play.
ΛΓ