Μπάντα-project του σεσημασμένου Thomas Lindberg και αυτό είναι το πρώτο (και καλύτερο) album τους.
Δείχνοντας ένα πειραματικό πρόσωπο, ο ξανθός (σοβαρά?) Σουηδός παρουσιάζει ατμοσφαιρικά
industrial
ψήγματα πασπαλισμένα με θανατηφόρα grooves και επιθετικές εξάρσεις,
χωρίς να τσιγκουνεύεται ούτε μια στάλα μίσους. Τα riffs είτε
ακολουθούν σκοτεινά μελωδικά μοτίβα, κάνοντας την ατμόσφαιρα τοξικά αλλόκοτη,
είτε σκληραίνουν λοξοκοιτώντας πότε προς death metal και
πότε προς hardcore.
Τα keyboards/samples αγκαλιάζουν τη μουσική
όπως το βιομηχανικό νέφος, αποκαλύπτοντας έναν post apocalyptic εφιάλτη
χωρισμένο σε έντεκα δόσεις σημαδεμένες από την επιθυμία του Lindberg να σκίσει τα πνευμόνια
του. Στο δίσκο χρησιμοποιεί τις trademark
κραυγές
που στάζουν οξύ αλλά δεν διστάζει να δοκιμάσει και καθαρές φωνητικές γραμμές που
κολλάνε τέλεια στην ατμόσφαιρα του album. Ο Lindberg
κατάφερε να παρουσιάσει μια φρέσκια πρόταση στον extreme ήχο,
απέφυγε τα metal
κλισέ
και, παράλληλα, διατήρησε την καλλιτεχνική του ταυτότητα αναγνωρίσιμη από
χιλιόμετρα. Αν οι At
The
Gates
είχαν
πυρηνικό ατύχημα το αποτέλεσμα μάλλον θα έμοιαζε με αυτό το δίσκο.
ΛΓ