Η παρακάτω συνέντευξη έγινε στις 2/2/2016... Οι End of Ernie αποτελούν ένα από τα παλαιότερα underground γκρουπ του χώρου στο Βέλγιο. Είχα την τύχη να τους γνωρίσω όταν πριν από ένα χρόνο πάσχιζα να βρω τόσο τον χώρο όσο και μπάντες που θα πλαισίωναν τους Era of Fear στο πέρασμα τους από το Leuven. Ήταν οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν απευθείας στο κάλεσμα και βοήθησαν με το παραπάνω για να στηθεί όλο το σκηνικό, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι αυτά που ‘φωνάζουν’ στους στίχους τους και στις αντιφασιστικές πορείες είναι μέρος της καθημερινότητας τους. Γνήσιοι εκφραστές του DIY και αξιόλογες προσωπικότητες όλοι τους, κρατούν το κίνημα ζωντανό στο Βέλγιο εδώ και περίπου 30 χρόνια. Για να μην μείνουμε όμως στα λόγια, ας περάσουμε στη δράση!
Π/Π
Members : Tim: guitar – Soepie: guitar - Kars: drums – A-P: bass – Luc: vocals
Γεια χαρά! Πείτε μας αρχικά μερικά πράγματα για το όνομα της μπάντας. Τι αντιπροσωπεύει ο συμπαθητικός Ernie για εσάς και γιατί δίνεται ένα «Τέλος» στην δύστυχη αυτή μαριονέτα;
Χαχα, Ι (Luc) περίμενα αυτή την ερώτηση! Η πιο απλή απάντηση είναι ότι όλα προέκυψαν αρχικά σαν από μια πλάκα. Μου ήρθε στο μυαλό το End of Ernie όταν έμαθα ότι το φάντασμα του πατέρα του Ernie από το sesame street είχε πεθάνει (ο Ernie είναι τύπος που του αρέσει να τραγουδάει, να κάνει αστεία και επίσης σαν χαρακτήρας είναι τόσο αφελής όσο και χαοτικός). Όπως λοιπόν κάθε μπάντα χρειάζεται ένα όνομα, έτσι και εμείς. Εφόσον αρχικά δοκιμάσαμε μερικά όνομα, καταλήξαμε σε αυτό, ακουγόταν όμορφο και θεωρήσαμε ότι μας ταίριαζε από την στιγμή που τότε ήμασταν ένα τσούρμο χαοτικών πιτσιρικάδων.
Με το πέρασμα των χρόνων, αυτό το όνομα απέκτησε διαφορετική σημασία καθώς αντιπροσώπευε ένα concept ανθρώπων που λειτουργούν συλλογικά, κάνουν και δημιουργούν πράγματα μαζί, μοιράζονται κοινές σκέψεις και ιδέες, κοινά συναισθήματα, δεν ακολουθούν σαν μαριονέτες, αμφισβητούν ανοικτά την εξουσία και τα πάντα γύρω τους, μαθαίνουν πώς να διεκδικούν τα δικαιώματα τους και πως εν τέλει θα καταφέρουν να βρουν το μονοπάτι που θα υλοποιήσει τις ιδέες τους τόσο ατομικά όσο και συλλογικά.
Δώστε μας μερικές πληροφορίες σχετικά με το γκρουπ, ώστε το ελληνικό κοινό να σας γνωρίσει περισσότερο.
Ξεκινήσαμε σαν μπάντα στα τέλη της δεκαετίας του 80, γύρω στο ’89, νομίζω, ίσως λίγο νωρίτερα… αργότερα… ποιος ξέρει. Αρχικά είχαμε άλλα ονόματα τα οποία αλλάζαμε συνεχώς, μέχρι να καταλήξουμε στο “The End of Ernie”. Είχαμε επίσης αρκετές αλλαγές στο lineup όλα αυτά τα χρόνια και πλέον μπορεί κανείς να μας περιγράψει σαν μία εντελώς διαφορετική μπάντα, εκτός από την φωνή η οποία παρέμεινε ίδια όλα αυτά τα χρόνια.
Όλα ξεκίνησαν από μερικούς φίλους οι οποίοι μαζεύονταν σε ένα μπαρ της περιοχής μετά το βαρετό σχολείο, δεν είχαν πολλά να κάνουν αλλά ήθελαν να βγάλουν προς τα έξω την δημιουργικότητα που πίστευαν ότι έχουν, καθώς εκείνη την περίοδο υπήρχε μια αξιόλογη μουσική punk σκηνή. Έτσι λοιπόν θέλαμε να γίνουμε μέρος αυτού του χώρου, επιθυμούσαμε να κάνουμε πράγματα μαζί, να δημιουργήσουμε μαζί και να φέρουμε κοντά τους ομοϊδεάτες.
Μπορείς να αναφέρεις κάποια πρώην μέλη;
Πφφφφ!!!! Χαχαχα!! περίμενε… Νομίζω ότι είμαστε ίσως η μοναδική μπάντα στο Βέλγιο που έχει τόσα πολλά πρώην μέλη.
DRUMS:
⦁ Geert G.
⦁ Chris V
⦁ Gert A (Charlie dont surf, Obnoxious absurdities, Kontrast, Gert kleinkunst)
⦁ Johan VL
⦁ Kor S
⦁ Jasper
⦁ Kars (Public intoxication)
BASS:
⦁ Robby W
⦁ Broecke
⦁ Jurgen DW
⦁ Bart DW (Hubatchi)
⦁ Werner M
- Joris T (RIP)
- Klaas
- A-P (Atomic pollution, Obnoxious absurdities, Kontrast)
GUITAR:
⦁ Kris VDV
⦁ Geert DW
⦁ Web VM (Victims of society, Panchrysia, Generation 84 )
⦁ Werner M
⦁ Nico (Usual suspects, Belgian associality)
⦁ Soepie
⦁ Tim (Koncept, Obnoxious absurdities, Braincel battle)
VOCALS:
⦁ Luc
⦁ Peets (Intestinal disease, Death church)
⦁ Kimmy (RIP)
⦁ Celine
Τι δισκογραφία παίζει;
⦁ Demotape – Forever
⦁ Dilletant fanzine 7” split with: No murder, DDI, Totes land, Revenge (Ger)
⦁ Split CD with Charlie dont surf
⦁ ALF - Benefit Hitters and Runners with Intestinal Disease, Repression OD, Ulrikes Dream
⦁ Full album The end is near (CD version in the make)
Και οι στίχοι μιλάνε για…
Οι στίχοι είναι κατά κύριο λόγο κατά του ρατσισμού και του καπιταλισμού. Έχουν να κάνουν τόσο για προσωπικούς όσο και για συλλογικούς αγώνες, για την φιλία-συντροφικότητα, για την σκληρή καθημερινότητα και γενικότερα για το πόσο δύσκολο είναι να είσαι ο εαυτός σου σε ένα τόσο γαμημένο και ελεγχόμενο κράτος μέσα στο οποίο ζούμε.
Άρα προσπαθείτε να δίνετε στους στίχους σας μια πολιτικοκοινωνική διάσταση με αντιεξουσιαστικό λόγο;
Οπωσδήποτε, και αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που συνεχίζουμε. Όλοι μας δρούμε ενάντια στον ρατσισμό και φασισμό και επιχειρούμε να ενθαρρύνουμε το κοινό να αμφισβητεί τις «σωστές» ιδέες, την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που ΨΕΥΔΟΝΤΑΙ συνεχώς και ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ τους πολίτες και να αντιληφθούν το γεγονός ότι βασικός ρόλος της αστυνομίας είναι να προστατεύει το 1% των πλουσίων καπιταλιστών αυτής της χώρας. Το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να μεροληπτούν και να χτυπούν πρόσφυγες, αστέγους, ακτιβιστές, μικρά κορίτσια και ανυπεράσπιστους ηλικιωμένους με τα γκλομπ τους.
Οπότε οι End of Ernie αποτελούν για εσάς και για τον χώρο όχι μόνο μπάντα αλλά και τρόπο σκέψης/ζωής πλέον;
Ακριβώς, θεωρώ ότι όλοι μας προσπαθούμε να κάνουμε την καθημερινότητα μας ανάλογη της ιδεολογίας μας αλλά και της φωνής που βγάζουμε προς τα έξω σαν μπάντα, χωρίς να ονειροπολούμε η να φαντασιωνόμαστε, αλλά ενεργώντας ως συγκροτημένα άτομα που είναι κοντά το ένα στο άλλο. Το κάθε μέλος της μπάντας έχει επίγνωση ότι οι πολιτικοί, ο ρατσισμός, οι τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα γενικότερα εξαπατούν τους πολίτες καθώς είναι οι μεγάλες ασθένειες της εποχής μας. Επίσης, προσπαθούμε να είμαστε κοντά σε κάθε άτομο που έχει ανάγκη ή χρειάζεται βοήθεια. Έτσι, για αυτό τον σκοπό οργανώνουμε πάρτι οικονομικής ενίσχυσης για να στηρίξουμε κάποιες πρωτοβουλίες ή συντρόφους, οι οποίοι στον αγώνα τους να προστατέψουν τα δικαιώματα όλων μας, κατέληξαν να αντιμετωπίζουν νομικά προβλήματα και διώξεις.
Άρα κατά την γνώμη σου ποια είναι τα βασικά ‘άσχημα’ σημεία της Βελγικής κοινωνίας, για τα οποία αξίζει κανείς να τοποθετήσει τον εαυτό του στην απέναντι πλευρά και να αγωνιστεί ενάντια σε αυτά;
Ένα από τα χειρότερα σημεία (και όχι μόνο του Βελγίου θεωρώ) είναι το γεγονός ότι οι πολιτικοί μέσα από την σκατένια εθνικιστική οπτική τους χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ για να καθοδηγούν τον κόσμο, δίνοντας στον καθένα την αίσθηση της ίσης αντιμετώπισης… πλήρωνε, προσευχήσου, υπάκουσε και όλα θα είναι μια χαρά. Έτσι ο καθένας νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του, για την ζεστή, απαλή φούσκα στην οποία έχει εγκλωβιστεί και δεν κοιτάει λίγο πιο πέρα, ώστε να βοηθήσει σε συλλογικό επίπεδο άτομα τα οποία δεν είναι τόσο ‘τυχερά’.
Αυτή η χώρα τείνει να γίνει μια φασιστική, δεξιά κόλαση: Δήμαρχοι δηλώνουν απερίφραστα ότι «Δεν ταΐζουμε πρόσφυγες» και στηρίζουν την αστυνομική βία εναντίον ακτιβιστών, διαδηλωτών και μειονοτήτων. Την δεδομένη στιγμή είμαι αρκετά ανήσυχος καθώς νιώθω το έδαφος να τρέμει κάτω από τα πόδια μου. Είναι τρομακτικό να βλέπεις ότι το 60-70% των κατοίκων αυτής της χώρας δηλώνουν και συμπεριφέρονται ως ρατσιστές.
Τι αντιπροσωπεύει για εσάς η DIY σκηνή; Είναι αρκετά διαδεδομένη στο Βέλγιο;
Το Βέλγιο είναι μια μικρή χώρα, αλλά παρ’ όλα αυτά υπάρχουν αρκετές DIY πρωτοβουλίες. Κινήσεις όπως βοήθεια προς τους πρόσφυγες, δημιουργία αναρχικών βιβλιοθηκών, καταλήψεις, εναλλακτικές εκθέσεις βιβλίων, συλλογικές κουζίνες και συναυλίες οικονομικής ενίσχυσης λαμβάνουν χώρα διαρκώς. Νιώθω ότι το κίνημα αναπτύσσεται σταδιακά πάλι. Όσο καπιταλισμός και ο ρατσισμός μεγαλώνουν, τόσο η αντίσταση κρίνεται απαραίτητη και οφείλουμε να την στηρίξουμε.
Μίλησέ μας σχετικά με την DIY punk/crust/hardcore σκηνή του Βελγίου;
Νομίζω πως μπορείς να πας σε ένα underground DIY πάρτι/συναυλία κάθε μέρα της εβδομάδας… απλά πρέπει να σηκώσεις τον κώλο σου ή απλά να στήσεις event μόνος σου εκεί πού είσαι χαχα!! Λοιπόν, στην Αμβέρσα, Βρυξέλλες, Λιέγη και Γάνδη γίνονται συνεχώς σκηνικά και υπάρχουν μερικές καταλήψεις όπως η Het Landhuis, De Bristol… και μερικοί άλλοι μικρότεροι χώροι. Στο Leuven έπαιζε κάτι παλιότερα, αλλά όχι πλέον (από όσο γνωρίζω). Στην Αμβέρσα μερικοί φίλοι και σύντροφοι προσπαθούν συνεχώς για την δημιουργία νέων καταλήψεων. Μία από αυτές είναι το Antifa Brick. Εντάξει, εάν το ψάξει κανείς λίγο και ρωτήσει θα βρει τις πληροφορίες που χρειάζεται. Δίνω μερικές διευθύνσεις παρακάτω, ώστε όσοι ενδιαφέρονται να τις ψάξουν και να έρθουν σε επικοινωνία με τα άτομα που είναι από πίσω:
https://abcgent.squat.net/ https://tlandhuis.wordpress.com/ https://trudybookings.wordpress.com/ http://rvv.vortnvis.net/ https://www.facebook.com/AntwerpMusicCity http://crapziness.blogspot.be/ (το blog του μπασίστα μας)
Ποια είναι τα σχέδια σας ως μπάντα για το προσεχές μέλλον;
Να βγάλουμε και άλλους δίσκους φυσικά, να κάνουμε φασαρία, να σφυροκοπούμε με τα μηνύματά μας τα κεφάλια σας, να έχουμε όμορφες στιγμές σε αυτή την πορεία και καθώς μερικοί από εμάς μεγαλώνουν… να προσπαθήσουμε να μην ψοφήσουμε ;)
Τι θα λέγατε εάν προκύψει DIY live στην Ελλάδα;
Εάν μπορούσαμε να αντεπεξέλθουμε οικονομικά με το ταξίδι, εννοείτε! Εξαρτάται βέβαια και από τον διαθέσιμο χρόνο του καθενός, αλλά ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή μπορεί να γίνει.
Ο τελευταίος λόγος δικός σας...
Ευχαριστούμε για αυτή την συνέντευξη, στηρίξτε το κίνημα και ζήστε την ζωή ΣΑΣ… πάση θυσία!
Κάντε το γρήγορα… Το τέλος πλησιάζει…!
CHEERS!!!
All photos by Iwanna Anisa Loli