Τρία χρόνια μετά το καταπληκτικό ντεμπούτο τους, οι αθηναίοι
Dead Elephant επιστρέφουν με ένα sludge θηρίο
που φανερώνει ακόμα πιο σκοτεινές διαθέσεις. Η μπάντα απλώνει το εβένινο πέπλο της
γράφοντας σκοτεινά, βαριά riffs εμποτισμένα με αρσενικό να στάζει από τις χορδές αργά και
ανελέητα. Σκληρή μουσική σαν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο και ένα τεράστιο
κακόβουλο groove που ανοίγει μαύρη τρύπα ρουφώντας κάθε ικμάδα φωτός. Η
μπάντα πειραματίστηκε με τον ήχο της ανοίγοντας περισσότερα κανάλια προκειμένου
να διοχετεύσει τη μισανθρωπία της γράφοντας εθιστικά μη κλισαρισμένα riffs ενώ οι noise παρεμβολές
και η χρήση θορύβου κάνει ακόμα πιο αλλόκοτο το τοπίο. Το συγκρότημα ακούγεται
πιο δεμένο, το rhythm section σκορπάει μια αίσθηση αδιόρατης απειλής, είτε προέρχεται από
τα αραχνιασμένα τύμπανα είτε από το μπάσο-βόμβος που διαβρώνει το woofer, ενώ τα φωνητικά στο
ρόλο αρχαίας κατάρας ακούγονται πιο σκληρά, με καλύτερη άρθρωση και πιο
αυταρχικά μέσα στον black metal
παροξυσμό τους. Γενικότερα η black metal πάχνη (η πικρή μελαγχολία πίσω από τις φρίκες) απλώνεται σε
όλο το δίσκο και σε συνδυασμό με την καταπληκτική παραγωγή (Ignite Studios) σταυρώνουν την
πλάση. Δώστε βάση στο τελευταίο κομμάτι με τα φωνητικά να θυμίζουν τον Aldrahn (Dodheimsgard του
666 International) και
το εξωγήινο solo και θα νοιώσετε και σεις την επαφή με μη ανθρώπινες
οντότητες. Μουσική που ξεφεύγει από την έρημο του Πραγματικού και ανοίγει δίοδο
επικοινωνίας με το Εξώτερο.
ΛΓ