Οι Tragedy για όσους δεν γνωρίζουν είναι από το Όρεγκον των ΗΠΑ (πλέον, γιατί αρχικά ήταν στο Μέμφις) και παίζουν crust. Πιο συγκεκριμένα παίζουν
το λεγόμενο neocrust, ενώ στη δισκογραφία πέρα από το hardcore/punk τους θα ακούσεις και doom και black metal παραφωνίες. Αυτό το EP κυκλοφόρησε από τους ίδιους (Tragedy Records) και βγήκε σε 4 εκδόσεις 7ιντσου βινυλίου οι οποίες όλες απλά διαφέρουν στο χρώμα εκτός από μία που έχει και διαφορετικό εξώφυλλο. Δυστυχώς είναι πολύ σπάνιο και πωλείται σε εξωφρενικές τιμές από τους γνωστούς απατεώνες.
Προσωπικά μαζί με το Vengrence είναι η αγαπημένη μου κυκλοφορία τους και ας έχει διάρκεια μόλις 7 λεπτών. Πρόκειται για ένα γρήγορο κυρίως EP, με τον χαρακτηριστικό εμβληματικό ήχο των Tragedy. Θα σταθώ κυρίως στις εκπληκτικές κιθάρες και στα ιδιαίτερα φωνητικά. Οι Tragedy χωρίς να κουράζουν με χιλιοπαιγμένα riffs, ξερό άτεχνο d beat και μελωδικά παρωχημένα tricks, κερνάνε μουσική τόσο μελωδική όσο και ωμή. Δεν υπάρχουν αδύναμες στιγμές, σημεία επανάληψης και απλά fillers. Είναι μεγάλοι μάστορες, καθώς έχουν δικό τους ήχο και φωνητικά τα οποία ακόμα και τελείως διαφορετική μουσική να έπαιζαν θα τα καταλάβαινες αμέσως. Αυτά τα δύο είναι η ταυτότητα τους σε μια εποχή που είναι δύσκολο να έχεις δικό σου μοναδικό μουσικό στίγμα. Οι Tragedy επίσης είναι ένα καλό παράδειγμα για όλους όσους μιλάνε υποτιμητικά για την "φτωχή" μουσική ικανότητα της extreme punk σκηνής. Πολύ σημαντικό είναι να αναφερθώ στον παραγωγό του EP, τον Matt Bayles o οποίος μεταξύ άλλων έχει δουλέψει με A Wilhelm Scream, Alice in Chains , Botch, Deftones, Isis, Κen Mode, Mastodon, Norma Jean, Pearl Jam, Soundgarden, Burnt by the Sun, Pelican κ.α.
Το Can We Call This Life? είναι επικό, ωμό, άπειρα σκοτεινό και πολύ μελωδικό. Παράλληλα είναι έντονα πολιτικό και επίκαιρο, αλλά δεν σου αφήνει τόσο τον προβληματισμό, όσο την ελπίδα και την διάθεση για να ξεφύγεις από την πραγματικότητα και να παλέψεις για όλα αυτά που συμβαίνουν εδώ και χρόνια γύρω μας. Η μουσική ισορροπία τους ανάμεσα στις έντονες έως και συγκινητικές μελωδίες τους με τον ακραίο τους ήχο είναι κάτι που συναντάς σπάνια σε όλο το φάσμα του ακραίου ήχου. Δεν χαρακτηρίζονται για όλα αυτά λοιπόν από πολλούς πατέρες του neocrust και από τις επιδραστικότερες "μοντέρνες" hardcore punk μπάντες παγκοσμίως. Είχα την τύχη να αντικρίσω πριν χρόνια το ΘΗΡΙΟ Tragedy στην Street Attack και ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω το μεγαλύτερο χάος που έχω δει ποτέ σε συναυλία όταν έπαιξαν το "Newer Knowing Peace"...
"...Can we call it life? when the beating of hearts has ceased
Can we call it life? with our days spent taking a beating
Can we call it life? When our daze reeks of death
Can we call this life?..."
Ν/Λ