Η συνέντευξη δόθηκε στις 8/10/2016 από τον Βασίλη και προοριζόταν να μπει στο δεύτερο έντυπο τεύχος του Noise Ritual. Είναι μια επισκόπηση στους V.C., μια φιλοσοφημένη μουσική δομή μακράς διαρκείας, με τεράστια δόση μαυρίλας και παραμόρφωσης. (Στο μεταξύ οι V.C. κυκλοφόρησαν μία Split κασέτα με τους Six Steps Above the Earth)
Ν/Λ
Γεια χαρά! Πες μου λίγα λόγια για την μπάντα που δραστηριοποιείσαι…
Γεια χαρά και ευχαριστούμε για την συνέντευξη! Η μπάντα ξεκίνησε τέλη του 2013 στην Θεσσαλονίκη. Ξεκινήσαμε 2 πολύ καλοί φίλοι να παίζουμε βαριά και αργή μουσική. Μπάσο και τύμπανα μόνο. Αρχικά ούτε πετάλια ούτε τίποτα, ενισχυτή στο τέρμα να παραμορφώνει και τζαμάρισμα μέχρι να βγει κάτι. Ηχογραφήσαμε τον πρώτο μας δίσκο με αυτή την σύνθεση και κάναμε και κάποια live σε Αθήνα, Βόλο και κυρίως Θεσσαλονίκη. Μετά γράψαμε 2 ακόμα κομμάτια αλλά αυτή η ηχογράφηση δεν είδε ποτέ το φως του ήλιου για διάφορους λόγους. Αυτή τη στιγμή η μπάντα υπάρχει στην Αγγλία και έχουμε προσθέσει στην σύνθεση μας έναν κιθαρίστα με τον οποίο παίξαμε και ένα live και γράψαμε νέα κομμάτια σε λίγο διαφορετικό στυλ. Και έχουμε ένα live κανονισμένο στο Brighton στην Αγγλία το οποίο είναι ένα μικρό doom festival με διάφορες τοπικές μπάντες.
Αρχικά ας πιάσουμε το κομμάτι της έδρας. Aυτή η μετάβαση από Θεσσαλονίκη σε Αγγλία πως προέκυψε;
Ο Χάρης, ο οποίος είναι ο ντράμερ της μπάντας είχε μετακομίσει από τον Σεπτέμβριο του 2014 στην Αγγλία για δουλειά και ακολούθησα και εγώ στον Σεπτέμβριο του 2015 για μεταπτυχιακό. Εκείνο τον χρόνο η μπάντα ήταν ανενεργή γιατί εγώ ήμουν στρατό. Με το που ανέβηκα Αγγλία όμως είχαμε πει ότι θα ξαναπαίξουμε και έτσι και έγινε.
Oπότε ήταν και δεν ήταν κάτι απρόβλεπτο.
Στο μουσικό κομμάτι τώρα πως αισθάνεστε σαν δυάδα. Καλύπτει τις ηχητικές σαν ανάγκες και αναζητήσεις;
Δεν είμαστε πλέον δυάδα, έχουμε και έναν Άγγλο τον James που παίζει κιθάρα. Επίσης μπορώ να λέω ότι θέλω για αυτόν γιατί δεν ξέρει ελληνικά (χοχοχο). Γενικά είναι πολύ ενδιαφέρουσα κατάσταση το ντουέτο. Αυτό που λένε όλες οι μπάντες που είναι καιρό μαζί ότι στο τέλος είναι σαν γάμος, στα δύο άτομα είναι ακόμα πιο έντονο. Νομίζω πως για μας μεγάλο ρόλο έπαιξε το ότι ήμασταν από την αρχή δύο κολλητοί που απλά άρχισαν να παίζουν και μουσική μαζί. Δηλαδή το δέσιμο που είχαμε σαν άνθρωποι βοήθησε και το μουσικό μας δέσιμο. Σίγουρα υπάρχουν κάποια όρια στα ντουέτα. Και το λέω κυρίως από πλευράς ιδεών γιατί μιλάμε για 2 μυαλά, δεν μπορείς να έχεις άπειρες ιδέες για την μουσική και τα κομμάτια σου. Αυτό που νομίζω κάναμε εμείς στην αρχή είναι να καλύψουμε ο ένας τις αδυναμίες του άλλου και να βγάλουμε τα καλά μας κομμάτια στο παίξιμο. Δηλαδή το πως παίζει αυτός τύμπανα έχει άμεση σχέση με το πως παίζω εγώ μπάσο και το ανάποδο. Ψάχνεις να βρεις μια μαγική ισορροπία στον ήχο και στον τρόπο που θα παίξεις ώστε να ακουστεί καλά αυτό που θες να κάνεις. Και εκεί είναι το ενδιαφέρον, ότι τελικά μέσα από αυτό το δέσιμο γεννιέται όλο το ύφος της μπάντας και τα κομμάτια. Με τον κιθαρίστα τώρα που παίζουμε εδώ και αρκετό καιρό πλέον, έχεις άλλες δυνατότητες. Σίγουρα είναι ακόμα ένα μυαλό στη μπάντα και σίγουρα αλλάζει πολύ τον ήχο. Για μένα ήταν μια απελευθέρωση ηχητικά γιατί δεν έχω να κουβαλήσω όλη τη μπάντα στις πλάτες μου πλέον. Μπορώ να παίξω με λιγότερη ένταση και να μην χρειάζομαι τεράστιους ενισχυτές και πολλά πετάλια για να βγει όγκος. Όσον αφορά το γράψιμο νομίζω οι πρώτες ιδέες πάλι ανάμεσα σε 'μένα και τον ντράμερ γεννιούνται και μετά μπαίνει από πάνω η κιθάρα και μπορεί να πάει και αλλού το πράγμα. Γενικά πιστεύω πως οι αναζητήσεις και το γράψιμο κομματιών έχει να κάνει καθαρά με το ποια άτομα παίζουν στη μπάντα και όχι από το πόσα παίζουν στη μπάντα.
Πες μας λίγα λόγια για το περίεργο σας όνομα και πως προέκυψε;
Αυτή η ιστορία είναι αρκετά random και μου αρέσει πάντα να την λέω. Με τον Χάρη ήμασταν μαζί στη σχολή και στο τελευταίο έτος εγώ προσπάθησα να κάνω μια πτυχιακή με θέμα την παιδαγωγική και νέες τεχνολογίες και ξέρω ‘γω. Στην παιδαγωγική και στην κοινωνιολογία λοιπόν μεγάλος παίχτης είναι ο Lev Vygotsky, ο οποίος ήταν ένας Ρώσος επιστήμονας. Εγώ λοιπόν διάβαζα κάποια πράγματα δικά του που τα έλεγε ωραία και όταν κλείσαμε το πρώτο μας live έπρεπε να βρούμε ένα όνομα και πέταξα το Vygotsky για πλάκα. Ο Χάρης το έψαξε και βρήκε ότι υπήρχε μπάντα Vygotsky αλλά επίσης ανακάλυψε πως υπήρχε στη wikipedia λήμμα που λεγόταν Vygotsky's Circle, το οποίο ήταν μια παρέα στην ουσία που είχε αυτός από επιστήμονες της εποχής στη Ρωσία που μαζεύονταν και μιλούσαν για επιστήμη και ξέρω ‘γω ποιος ξέρει τι άλλο γινόταν εκεί πέρα. Το Vygotsky Circle λοιπόν μας άρεσε πολύ σαν όνομα και αποφασίσαμε να το κρατήσουμε και να λέμε ότι ήμαστε από μια έρημο στη Ρωσία. Βγάλε άκρη.
Ίσως έχει και κάποια σχέση με την ομολογουμένως περίεργη μουσική σας. Λίγα λόγια για τη μουσική και τις επιρροές σας μουσικά, στιχουργικά και βιωματικά;
Εντάξει βιωματικά τα ξέρουμε όλοι τι έχει γίνει και τι γίνεται ακόμα στην Ελλάδα. Κανένας δεν μένει ανεπηρέαστος ακόμα και αν μένεις έξω σε επηρεάζει τι γίνεται. Προσωπικά είμαι ένα άτομο με πολύ θυμό μέσα μου για διάφορα πράγματα και κοινωνικά και προσωπικά και αυτή η μουσική με βοηθάει να κουβαλήσω λίγο παραπέρα τα μπαγκάζια που κουβαλάω γενικά. Ο θυμός συνδέεται άμεσα και με τις μουσικές επιρροές γιατί για παράδειγμα τα φωνητικά που κάνω στον πρώτο δίσκο μας είναι ξεκάθαρο ξεπατίκωμα από μπάντες όπως οι Fields of Locust των οποίων έχω γνωρίσει τον τραγουδιστή και του το έχω πει ότι αν δεν είχα ακούσει αυτόν μάλλον δεν θα είχα τραγουδήσει ποτέ. Γενικά το Post Metal είναι μεγάλη επιρροή για μένα. Neurosis, άλλα φωνητικά που λατρεύω, οι δικοί μας οι Allochiria που είναι και φίλοι και έχουμε παίξει και μαζί. Φυσικά μεγάλες επιρροές ήταν και είναι μπάντες όπως οι Sleep και οι Om που τους είδαμε και τους δύο σε διαφορετικές βέβαια συναυλίες, στην Αγγλία και χαζέψανε τα μυαλά μας. Τώρα τελευταία μπαίνουν κάποιες νέες επιρροές που ταιριάζουν και με το στυλ του κιθαρίστα μας πολύ και είναι κάπως πιο post rock, όπως οι Swans και οι Mogwai. Γενικά όγκος πάλι αλλά πιο κουλτουριάρικος ρε παιδί μου. Έχουμε και αγγλική φινέτσα τώρα. Τρώμε το σουβλάκι με μαχαιροπίρουνο! Στιχουργικά παίζει πολιτικό σχόλιο σε κομμάτια όπως το Running και το The Cult Of Reason. Παίζουν και πιο fantasy πράγματα όπως το Adharma που μιλάει για θεούς και ανθρώπους και καταστροφές και φάσεις τέτοιες. Στα καινούργια δεν έχουμε βάλει στίχους και δεν ξέρω μήπως το γυρίσουμε σε καθαρά instrumental. Θα δείξει δεν έχει αποφασιστεί ακόμα.
Λόγω της μετάβασης στο εξωτερικό επηρεαστήκατε από το ξένο και καινούριο περιβάλλον;
Επηρέασε η Αγγλία τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας της μπάντας μουσικά και γενικότερα τεχνικά;
Σίγουρα. Το περιβάλλον σου πάντα σε επηρεάζει. Αυτό ήταν κάτι που σκεφτόμουν από την πρώτη φορά που κάναμε πρόβα στην Αγγλία, ξέρεις και είναι πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Σίγουρα επηρεαστήκαμε και μουσικά γιατί το τι ζεις εκείνη την εποχή που γράφεις ένα κομμάτι επηρεάζει και την έμπνευση σου. Τεχνικά αν εννοείς μήπως και γίναμε καλύτεροι μουσικοί, όχι χαχαχαχχα. Μεγάλη εμπειρία ήταν το live που κάναμε στο οποίο είδαμε ότι τα πράγματα δεν είναι και πολύ διαφορετικά με τα live στην Ελλάδα, πέρα από το γεγονός ότι όλα γίνονται στην ώρα τους και δεν καπνίζει κανείς μέσα. Κατά τα άλλα η όλη διαδικασία είναι αρκετά παρόμοια. Επίσης ενδιαφέρον ήταν και το να συνεργάζεσαι με κάποιον που δεν είναι Έλληνας. Εγώ ας πούμε παρατήρησα πως όταν παίζαμε όλοι μαζί μουσική επειδή χάνομαι εντελώς όταν παίζω ξεχνούσα τα αγγλικά μου χαχαχαχαχα. Η επικοινωνία γενικά είναι διαφορετική λόγω κουλτούρας και μαθαίνεις πολλά από αυτό. Νομίζω γενικά αυτό που προσέφερε στην μπάντα η Αγγλία είναι μια αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και σε μια άλλη χώρα. Μπορούμε αν σταθούμε σε μια σκηνή σε μια άλλη χώρα και μπορούμε και να γράψουμε κομμάτια που μας αρέσουν και να παίξουμε με έναν άνθρωπο με εντελώς διαφορετικές παραστάσεις και εμπειρίες.
Σχετικά με τα lives κάποια λόγια; Και επί ελληνικού εδάφους και στην Αγγλία δεδομένου ότι παρακολούθησαν ότι είχατε/έχετε παραστάσεις και στα δυο και ποιες οι διαφορές τους;
Μετά την κυκλοφορία του LP σας ποιο ήταν το feedback κai ή εμπειρία που αποκτήσατε;
Η πρώτη εμπειρία που αποκτήσαμε είναι ποτέ να μην εμπιστεύεσαι κάποιον που λέει ότι θα σου κάνει μια δουλειά πολύ φτηνά γιατί μάλλον θα σε κλέψει. Είχαμε παραγγείλει το βινύλιο μας από έναν Ισπανό γιατί ήταν φτηνός, του στείλαμε τα λεφτά και βινύλια δεν πήραμε ποτέ. Για αυτό προσέχετε πολύ που στέλνετε τα λεφτά σας! Όσον αφορά τα θετικά τώρα, το να βγάλουμε βινύλιο ήταν όνειρο μας και χαιρόμαστε πολύ που βγήκε ωραίο και με καλή ποιότητα. Γενικά έχω να κάνω promotion σε σχήμα που παίζω πολύ καιρό οπότε στην ουσία δεν είχαμε και τόσο feedback. Δηλαδή δεν το στείλαμε ούτε σε περιοδικά ούτε πουθενά. Όσοι το άκουσαν να ήξεραν τη μουσική μας ή μας είχαν δει σε κάποιο live μας έδωσαν θετικό feedback και αυτό είναι που μετράει για μας. Να ευχαριστείς τους ανθρώπους που σε στηρίζουν. Για το εξώφυλλο μας λένε όλοι τα καλύτερα γιατί είναι φανταστική δουλειά από τον Αντρέα των Λήθη και πολλών άλλων project (https://www.facebook.com/admc07/). Επίσης αυτή είναι ουσιαστικά η πρώτη συνέντευξη που δίνουμε ever.
Αυτό θα ρωτούσα κιόλας. Η συνεργασία σας με τον Admc07 πως ήταν; Πόσο σημασία δίνεται στο εικαστικό κομμάτι;
Η συνεργασία ήταν άψογη. Του στείλαμε ένα mail με τα κομμάτια μας και τους στίχους και απλά τον αφήσαμε ελεύθερο να κάνει ότι θέλει με πολύ λίγες οδηγίες, κυρίως του είπαμε ποιες από τις δουλειές του θα ταίριαζαν πιο πολύ στο στυλ μας. Θεματολογικά όμως δεν ζητήσαμε κάτι συγκεκριμένο. Το αποτέλεσμα φυσικά μας άφησα με το στόμα ανοιχτό. Ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι θα έχουμε τόσο ταιριαστό και γαμάτο artwork. Ήμαστε απίστευτα περήφανοι για το αποτέλεσμα. Δίνουμε τεράστια σημασία στο εικαστικό κομμάτι. Μεγάλωσα με cd και κασέτες. Το να παίρνω στα χέρια μου το artwork και να το μελετάω ήταν ιεροτελεστία. Μιλάμε για εποχές πριν το internet όπου οι μόνες πληροφορίες που έβρισκες για συγκροτήματα και καλλιτέχνες ήταν μέσω περιοδικών και μέσω του artwork που είχαν στους δίσκους τους. Η φωτογραφία που έχει απέξω το roadhouse blues των doors είναι τυπωμένη κάπου στη μνήμη μου γιατί ήταν ο μόνος τρόπος να δω πως είναι αυτοί οι τύποι που ακούω στο cd. Να πάρω κάτι από την αύρα και το στυλ τους. Το artwork μιας κυκλοφορίας είναι απίστευτα σημαντική υπόθεση και περνάμε ώρες ψάχνοντας καλλιτέχνες μέχρι να αποφασίσουμε τι θα μας ταίριαζε. Ένα συγκρότημα που λέει απίστευτα πολλά με το artwork του και ας μην έχει καθόλου στίχους είναι οι Omega Monolith για παράδειγμα από Αθήνα, των οποίων δεν χρειάζεται να ακούσεις τι μουσική για να μπεις στο mood. Έχεις μπει πριν πατήσεις το play από το artwork.
Πέρα από τα εικαστικά, τα βιώματα, τις εμπειρίες από τα lives και τις κυκλοφορίες τι άλλο αποτελεί κινητήριος δύναμη των Vygotchky;
Η ανάγκη για δημιουργία και έκφραση. Όταν κάποιος μας λέει ότι του άρεσε η μουσική μας αυτό σημαίνει ότι σε κάποιο επίπεδο επικοινωνήσαμε μαζί του. Έγινε μία σύνδεση και αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα για τον οποιονδήποτε φτιάχνει κάτι. Αν το Noise Ritual αρέσει σε κάποιον τότε αυτό σημαίνει πως εσύ που το φτιάχνεις επικοινώνησες με αυτό το άτομο και νομίζω αυτό είναι που θέλουμε σαν άνθρωποι, την επικοινωνία με άλλους ανθρώπους με παρόμοια γούστα και ιδέες. Όσα προβλήματα και να έχουν οι κοινωνίες είμαστε οργανωμένοι σε τέτοιες γιατί είμαστε κοινωνικά όντα, δεν είναι τυχαίο. Οπότε όταν κάνεις την σύνδεση με κάποιον που μπορεί να μην τον έχεις δει και ποτέ στη ζωή σου τότε αυτό είναι μια σημαντική κινητήριος δύναμη. Μια επίσης τεράστια δύναμη για τους Vygotsky Circle είναι η φιλία που έχω με τον Χάρη. Βρισκόμαστε όχι μόνο για να παίξουμε αλλά και για να κάνουμε παρέα. Το ότι παίζουμε στη μπάντα σημαίνει ότι κρατιόμαστε σε επαφή και σαν άνθρωποι μέσω μιας πολύ θετικής ενασχόλησης όπως είναι η μουσική. Νομίζω οι δυναμικές σε ένα συγκρότημα πάντα δημιουργούν έμπνευση ή την καταστρέφουν, ανάλογα την περίπτωση. Εμάς δηλαδή μας αρέσει να παίζουμε μαζί, μας προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία αυτό το πράγμα που δεν μπορούμε να βρούμε αλλού.
Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια και ποιοι οι στόχοι σας;
Έχουμε κλείσει ένα live 10 Δεκεμβρίου στο Brighton όπως είπα στην αρχή και θα ανέβω εγώ Αγγλία για να κάνουμε πρόβες και να παίξουμε σε αυτό το φεστιβάλ. Στόχος είναι να βγάλουμε και άλλη μουσική και να την μετατρέψουμε στον δεύτερο δίσκο Vygotsky Circle. Επίσης μας αρέσει πάρα πολύ να παίζουμε lives οπότε ότι live βγει είτε Ελλάδα είτε Αγγλία θα προσπαθήσουμε να πάμε και να παίξουμε. Ο ρυθμός με τον οποίο θα γίνουν όλα αυτά εξαρτάται και από το αν θα ξαναγυρίσω στην Αγγλία μόνιμα ή όχι αλλά γενικά δεν υπάρχει σφιχτό χρονοδιάγραμμα. Η μουσική είναι το χόμπι μας, παρότι το κάνουμε όσο πιο σοβαρά γίνεται, έχουμε κάποιους γενικούς στόχους και βλέπουμε στην πορεία πως θα τους πετύχουμε. Ο στόχος νομίζω είναι να κάνουμε κάτι ενδιαφέρον κάθε φορά που βρισκόμαστε. Ένα συγκρότημα που παίζει πράγματα που δεν του αρέσουν έχει ημερομηνία λήξης. Πολλοί μουσικοί βλέπεις παγιδεύονται στο ύφος που έχουν διαλέξει στην αρχή και καταλήγουν να βγάζουν μέτρια μουσική γιατί δεν τους αρέσει πια και είναι απόλυτα λογικό. Εγώ δεν ακούω την ίδια μουσική τώρα που άκουγα πριν 5 χρόνια.
Είναι η διαδικασία εξέλιξης… Κλείνοντας θέλω να μου πεις μία όμορφη στιγμή γενικότερα από τους Vygotchky Circle και να προσθέσεις ότι άλλο επιθυμείς. Από 'μενα καλή συνέχεια κ ευχαριστώ!
Μια όμορφη στιγμή ήταν όταν πιάσαμε το βινύλιο στα χέρια μας. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Μια ακόμα όμορφη στιγμή ήταν όταν παίξαμε στην Αγγλία καθώς πάντα ήθελα να παίξω live σε άλλη χώρα χαχαχαχα. Ευχαριστούμε πάρα πολύ για το ενδιαφέρον και τις ωραίες ερωτήσεις, νομίζω καλύψαμε σχεδόν τα πάντα. Ακούτε ελληνικές μπάντες! Είναι πολύ καλύτερες από ότι νομίζετε χαχαχαχαχαχαχα. Καλή συνέχεια στο Noise Ritual!